[u]De spaarpot van de houthakker[/u]
Een houthakker uit Elzele, Hubert Liboute, verwisselde het tijdelijke met het eeuwige toen hij zeventig was geworden. Hij was zijn hele leven vrijgezel gebleven, had geleefd in zuinigheid en men vermoedde, op goede gronden, dat hij een dikke spaarpot had achtergelaten. Maar toen zijn erfgenamen na zijn begrafenis zijn huisje doorzochten, vonden ze geen geld.
Niet veel later hoorde men 's avonds iemand houthakken bij de haag, die het huisje van Hubert omgaf. Men ging kijken, maar er was niemand te zien. Dit gebeurde elke avond. Maar wat men ook ondernam, de houthakker werd nooit gezien. Toen kwam iemand op het idee een eik te vellen die dicht bij de haag verrees. En ja hoor, tussen de wortels vond men een aarden pot, stikvol munten.